Het ontstaan van Chamavi
In 1983 werd met succes de Naturistische Zwemvereniging de “Waterlelie” in Lelystad opgericht. (In de 90er jaren ging men verder onder de naam “Naqua”) Kort daarna zijn naturisten in Almere geholpen met het oprichten van een zwemvereniging aldaar. Toen werd het tijd voor het grotere werk. In de zomer van 1985 werd het idee geboren om in Flevoland een eigen naturistenvereniging te beginnen. In oktober 1985 is een advertentie in het Lelystads Dagblad geplaatst, waarin de plaatselijke naturisten werden uitgenodigd om met elkaar te praten over de oprichting van een Naturistenvereniging. Op 18 november 1985 bleken ongeveer 15 mensen geïnteresseerd in een Naturistenvereniging. Na een voorstellingsrondje werd overgegaan tot het uitvouwen van de plannen.
Uiteraard werd het doel van de vereniging geformuleerd: “Het beheren van een terrein waarop naturistisch kan worden gerecreëerd en gekampeerd”. Door de vele contacten die er waren met o.a. de toenmalige Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders en Rijkswaterstaat, werd afgesproken dat nuttig gebruik zou worden gemaakt van deze contacten. Tijdens deze bijeenkomst werd al snel een interim-bestuur gekozen. Na deze bijeenkomst, die je kunt zien als de oprichtingsvergadering, werd al snel de eerste Algemene Vergadering uitgeschreven. Deze vergadering werd in januari 1986 gehouden. 8 april 1986 passeerden de statuten van de vereniging bij notaris Mensen, ook lid van Lotus.
Flinke groei
De vereniging was toen al aardig gegroeid. Niet vreemd natuurlijk want veel leden van de Naturistenzwemvereniging “de Waterlelie” werden ook lid van Chamavi. Gelukkig zijn er ook van hen nog een aantal lid en sommigen staan zelfs nu nog op Hamaland. Op de gehouden AV werd het bestuur definitief gekozen. Met dit bestuur ging Chamavi op zoek naar een mooie locatie voor een terrein. In dat eerste jaar van Chamavi was er veel werk te verzetten voor het bestuur. Natuurlijk werden er ook toen al diverse commissies in het leven geroepen. Zo waren er een kennismakingscommissie en een terreincommissie. Die kennismakingscommissie was hard nodig want de aanmeldingen stroomden binnen. Uit gesprekken met de Rijksdienst voor de IJsselmeer polders bleek al snel dat er wel mogelijkheden waren voor een terrein maar dat dan ook de gemeentes mee moesten werken.
Vele mogelijke terreinen werden bezocht. Van de Noordoostpolder tot Almere. Al snel bleek dat het niet makkelijk zou worden. De gemeente Zeewolde, waar toch wel aardig wat bosrijk gebied lag, wilde nauwelijks meewerken. Zij hadden met Flevonatuur al een naturistenterrein op het grondgebied en dat was feitelijk wel genoeg. De Noordoostpolder bood weinig kansen en ook bij Dronten en Lelystad waren de mogelijkheden niet bijster groot. Maar uiteindelijk kwam dan het verlossende woord. De gemeente Almere liet aan de Rijksdienst van de IJsselmeerpolders weten geen bezwaar te hebben tegen onze komst. In het Cirkelbos was een locatie gevonden waar een kampeerterrein mocht worden ingericht. Het bestuur kon zaken gaan doen. De mannen van de Rijksdienst en de ambtenaren van de gemeente werkten goed mee en in 1987 konden we zeggen: “We hebben een terrein!”
Ontwerp
Al snel werden door de diverse “kenners” terreininrichtingen ontworpen. De leukste maar meest onpraktische was er één met velden als cirkels. Ook werd duidelijk dat er veel, heel veel werk moest worden verricht. Vergunningen moesten worden geregeld. Hoe komen we aan stroom, gas en water? Maar gelukkig: voor elk probleem werd een oplossing gevonden. Na veel overleg en onderhandelen bleek de Rijksdienst bereid een Trafo-huisje te plaatsen. Hiermee was de stroom geregeld. Door diezelfde Rijksdienst werd een transportleiding voor het water richting Hamaland gelegd. Uiteindelijk werd voor de gasleverantie gekozen voor een gastank.
Toen na veel overleg de gemeente Almere uiteindelijk ook een kampeervergunning afgaf kon het grote werk beginnen. Als eerste werd begonnen met het plaatsen van een afrastering. Met een restant afgekeurde buispalen van de gemeente Amsterdam en rietmatten werd langs de zuidrand van het terrein een scherm geplaatst. Een heidens karwei dat in weer en wind gewoon doorging. Beroerder was het dat dit scherm bij de eerste de beste storm ook weer omlag. Maar niet getreurd. Men was enthousiast genoeg om hem gewoon weer rechtop te zetten. In de tussentijd werd de in te richten parkeerplaats aan de noordkant, vrij van bomen gemaakt. Als volleerde boswerkers werden de aanwezige bomen gekapt en het struikgewas verwijderd. Uiteraard werd er ook voor de inwendige mens gezorgd. Alweer van de gemeente Amsterdam kon een afgeschreven ME-wagen worden aangevoerd. Hierin werden de met liefde gezette koffie en soep voor tussen de middag genuttigd. Erg knus en gezellig. Het was duidelijk dat er een “echte” kantine moest komen.
Apotheek
We kregen een tip dat er in Meppel een noodapotheek vrijkwam, die qua omvang wel geschikt zou zijn om als kantine te dienen. Prachtig natuurlijk, maar hoe ziet dat ding eruit en hoe krijgen we hem in Almere? Onze bouwkundigen namen eerst een kijkje en kwamen enthousiast terug. De apotheek was compleet met luikje voor herhalingsrecepten. Ideaal dus voor de keuken. De bestellingen konden zo worden doorgegeven. De prijs was ook aantrekkelijk, maar nu het vervoer en daarna de opslag, want er was nog geen fundering. Voor het vervoer werd een aannemer bereid gevonden die een kosteloos dieplader beschikbaar stelde, als wij de chauffeur maar betaalden. Welnu dat was geen bezwaar. Klein probleempje was wel dat de chauffeur een rasechte Staphorster was die van naturisme niets moest hebben. De opdracht was dus eenvoudig. Mondje dicht. Ik moet zeggen “het is gelukt”. De goede man heeft nooit geweten dat hij voor een in zijn ogen stelletje “viezeriken” een kantine heeft vervoerd. Op de bewuste zaterdag zijn enkele enthousiaste leden al vroeg naar Meppel gereden om de chauffeur te helpen met laden.
Ondertussen hadden we met boer Dirk kunnen afspreken dat de schotten van de kantine zolang konden worden opgeslagen in een van zijn loodsen. We zijn hem daarvoor uiteraard nog altijd dankbaar. Bij aankomst op het erf van boer Dirk waren vele werkers aanwezig om een handje bij te steken zodat de wagen snel gelost was en de chauffeur richting huis kon. Uiteraard werden intussen alle formaliteiten voor de bouw van de kantine opgestart. Tekeningen werden gemaakt en weer afgewezen, opnieuw gemaakt en uiteindelijk lag er een compleet stel voor de aanvraag van de bouwvergunning. De gekochte noodapotheek werd uitgebreid met een ruime keuken en een sanitaire unit. Terwijl de aanvraag bij de gemeente lag werden de onderhandelingen geopend met o.a. de leverancier van het beton en de wapening. Het graafwerk zou worden verricht door een “bevriende” aannemer. Toen eindelijk de vergunning binnen was – voornaamste bezwaar was toch wel dat we niet duidelijk gescheiden dames- en herentoiletten hadden – werd gestart met de bouw. Graven, bekisting stellen, wapening aanbrengen, keuring door de gemeente, beton storten en afwerken. Het was echt geweldig wat hier met elkaar op de werkzaterdagen werd neergezet. Nadat het beton was uitgehard konden de schotten van de apotheek worden gehaald en geplaatst. Uiteraard begon het echte werk toen pas. Het leggen van een vloer, het betegelen van de sanitaire ruimte het aansluiten van het sanitair en het inrichten van de keuken en de kantine. Ook moest het geheel nog een lik verf hebben en binnen werd een heuse bar gemetseld.
Vereniging
Chamavi is een vereniging, dus waren er al vanaf het begin verenigingsactiviteiten. Zo werd er -nog in Lelystad – in die beginjaren voor de kinderen jaarlijks een Sinterklaasfeest gevierd. De Goedheiligman bezocht in die jaren getrouw de kleine Chamaafjes. Uiteraard was er gezorgd voor leuke presentjes en voor een drankje en een hapje. Over hapjes gesproken. Toen men in het gelukkige bezit kwam van Hamaland bleek dat de Chamaven ook toen al, verzot waren op de bbq. Er werden heel wat bbq.’s aangestoken. Zelfs een volledige buitenbar werd geïnstalleerd. Het was uiteraard reuze gezellig. Voor de jonge Chamaven werden er dan pannenkoeken gebakken. Niet in zo’n klein koekenpannetje, nee hoor, men neme een grote stalen plaat en legt deze boven het vuur. Ziedaar een prachtige bakplaat. Dus smullen maar. In die jaren werd er voor de kleintjes met Pasen ook het eieren zoeken georganiseerd. Dat er een enkele moeder was die rauwe eieren i.p.v. gekookte eieren verstopte mocht de pret niet drukken. Ook liep er toen een hond rond die de paasbroodjes uit de tas haalde en heerlijk oppeuzelde. Om de opsomming compleet te maken moeten we ook nog even iets over onze ultieme 1 aprilgrap vertellen. Omdat er indertijd een nogal lange Chamaaf in ons midden was werd er veel gepraat over de hoogte van de caravans. Dit was voor ons aanleiding om wereldkundig te maken dat er een nieuw soort caravan op de markt kwam. De zgn. “klapcaravan”. Dat is een caravan met een hefdak voor een extra verdieping. We hebben voor deze caravan reclame gemaakt op o.a. RTV-Flevoland en haalden uiteindelijk ook de landelijke pers.
Op het moment van onthulling was een fotograaf van de Telegraaf aanwezig. Deze heeft, op die eerste april, met eigen ogen kunnen aanschouwen dat, verpakt in een prachtig groot dekzeil op een tractor met aanhanger van boer Dirk, een prachtige “klapcaravan van het fabricaat Matchbox werd onthuld“. Uiteraard werd het toen ook noodzakelijk dat Hamaland werd aangesloten op de Nutsvoorzieningen. Door de goede contacten bij de Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders werd na veelvuldig overleg deze dienst bereid gevonden ons terrein te voorzien van elektra en riolering. Onder grote belangstelling werd er een trafo geplaatst die ons van stroom ging voorzien. Nadat er ook gezorgd was voor stromend water kon men de zelfgebouwde sanitaire voorziening (tegen de kantine) gaan aansluiten. Hier is naast veel loodgieterswerk ook veel tegelzetwerk verricht. Dat er daarbij wel eens wat mis ging valt te raden. Toch vond men altijd wel een oplossing. Eén van de kreten die regelmatig te horen was: “Oh dat komt wel goed daar komt een deklatje over”. Nadat de bouw gereed was kreeg de hele zaak nog een kwastje en kond men met trots zeggen dat er een prachtige kantine gerealiseerd was. Voor de opening van het Lijsternest werd nog een volledige zelf bewerkte open haard met het embleem van Chamavi geschonken. Deze is uiteraard nog steeds in gebruik.
De inrichting van het terrein vorderde gestaag. In grote contouren werd het terrein uitgezet en kon worden begonnen met het aanplanten van jonge bomen en struiken. Hierbij kregen we professionele hulp van de Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders. De achterste velden werden t.b.v. een goede drainage bezand en ingezaaid. Omdat er toen ook al enkele leden waren die een plekje op Hamaland wilden, werd het huidige sportgedeelte voorlopig ingericht voor deze liefhebbers. Later werden deze uiteraard verhuisd naar de daarvoor bestemde velden. Voordat het echter zover was, moesten daar de elektra en waterleiding worden aangelegd. Dit gebeurde met een groep enthousiastelingen die elke zaterdag maar weer kwamen opdraven en ons mooie Hamaland verder in te richten. Slechts enkelen van hen hebben het tot op de dag van vandaag volgehouden. Petje af voor deze harde werkers.
